واکاوی سازوکار‌های توسعه بین‌المللی‌سازی نظام آموزش عالی کشور؛ پژوهشی ترکیبی

امروزه به‌واسطه جهانی‌شدن، رقابت‌پذیری بین‌المللی، گسترش فنّاوری اطلاعات و... بین‌المللی‌سازی آموزش عالی به جایگاه راهبردی در فعالیت‌های دانشگاه‌ها رسیده و با تأسی از این شرایط، کشور‌های مختلف به توسعه این پدیده می‌پردازند تا بتوانند جایگاه، شهرت و منزلت علمی بیشتری در بین مردمان سایر ملل به‌دست آورند. با توجه به این شرایط پژوهش حاضر با هدف واکاوی سازوکار‌های توسعه بین‌المللی‌سازی نظام آموزش عالی کشور با استفاده از روش پژوهش ترکیبی ـ اکتشافی انجام شده است. مشارکت‌کنندگان در بخش کیفی خبرگان دانشگاهی بودند که با روش نمونه‌گیری هدفمند و شبکه‌ای انتخاب شدند و جامعه آماری در بخش کمّی اعضای هیئت علمی دانشگاه‌های دولتی شهر تهران بودند و نمونه‌ای با حجم 301 نفر انتخاب و برای نمونه‌گیری از روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای استفاده شده است. عمده‌ترین یافته‌ها در بخش کیفی حکایت از آن داشت که همکاری‌های علمی بین‌المللی، فعالیت‌های فوق‌برنامه بین‌المللی، راهبرد‌های سازمانی، راهبرد‌های حمایتی، توسعه منابع انسانی، بین‌المللی‌سازی برنامه‌های درسی، فرصت‌های بین‌المللی، نظارت و ارزیابی و شرایط زمینه‌ای، سازوکار‌های شناسایی‌شده برای توسعه بین‌المللی‌سازی نظام آموزش عالی کشور است و در بخش کمّی همه متغیر‌های شناسایی‌شده دارای بار عاملی بالاتر از 0/7 بودند و این نشانگر آن بود که سازوکار‌های شناسایی‌شده از اعتبار لازم برای توسعه بین‌المللی‌سازی نظام آموزش عالی کشور برخوردار است.